Het 2e KNSB-team is onverwachts tegen de eerste nederlaag van dit seizoen aangelopen. In de voorlaatste ronde heeft het team met 5-3 verloren van De Volewijckers 1. We waren nog in de race voor het kampioenschap, maar daarvoor moest er wel gewonnen worden, en het liefst met grote cijfers. Het verliep echter anders en de kampioensaspiraties kunnen weer de koelkast in.
Op 29 januari was er reeds een partij vooruitgespeeld, welke helaas verloren was gegaan. Zie ook het verslag en foto’s op de website van De Volewijckers.
Op de wedstrijddag zelf konden we – na enige discussie over de nieuwe ratings, waar alle spelers onder de 2000 Elo een rating-boost hebben gekregen – met 7 man en een 1-0 achterstand vetrekken naar Amsterdam-Noord, de verste uitwedstrijd dit seizoen. Met een klein beetje file kwamen we toch op tijd aan bij de speelzaal. We kwamen aan in een rustige rustieke buurt, waar je niet meer het idee hebt dat je in Amsterdam bent.
Vooraf werd er nog rekening gehouden met een overwinning, we hadden tenslotte een ratingoverwicht op de meeste borden. Het liep echter anders. Al vrij snel moesten we vrezen voor een nederlaag en konden alleen nog maar hopen op een gelijkspel, welk er uiteindelijk ook niet in zat. Het werd een zwarte dag met maar liefst 5 overwinningen voor zwart.
Bij Ivar ging het mis nadat hij pardoes een toren inleverde. Met twee pionnen meer probeerde hij het nog wel, maar het mocht niet meer baten.
Met de twee remises van Raphaël (pion meer) en Jasper (na diverse offers uiteindelijk een loper voor 3 pionnen) stonden we dus al 3-1 achter.
Sjoerd trok in een gelijkopgaand eindspel de partij naar zich toe door actiever met de stelling om te gaan.
Frans verloor een belangrijke a-pion en toen de opmars niet meer te stoppen was ging de partij verloren. 4-2 achter.
Met zwart had ik (Jeroen) extra suikerklontjes meegenomen voor mijn paard van g8, 17 zetjes gedaan van de totaal 54 (zie diagram). Als octopus op d3 onderweg 2 pionnen verorberd en dameruil afgedwongen: Ph6-f7-e5-c6-a5-b3-c5-d3-xb2-d3-xDc5-d3-f2-e4+-xc3-b5-a7.
Kees tenslotte bepaalde de eindstand op 5-3. Een pion méér voor een kwaliteit achter was nog onduidelijk, in het diepe eindspel ging de partij alsnog verloren.
Na de winterstop stond voor Messemakers 2e KNSB-team de vijfde wedstrijd op 3 februari thuis tegen LSG 5 op het programma. Door een 5-3 overwinning blijven we in de race voor het kampioenschap in klasse 5H. Onze naaste concurrenten Botwinnink 2 en Philidor Leiden 3 speelden tegen elkaar gelijk, waardoor we gezamenlijk op de eerste plaats staan. De race gaat de laatste twee ronden om bordpunten. Helaas staan wij anderhalf bordpunt achter op Philidor Leiden 3. De stand aan kop is:
Het begon al weken vóór deze wedstrijd: een aantal spelers waren deze speeldag niet beschikbaar en ook moesten we twee spelers afstaan aan het eerste Messemaker-team. Op de speeldag was Hans ook nog vergeten dat hij moest spelen. In allerijl vonden we in Zoran nog een vervanger, zodat we toch met 8 spelers konden aantreden. Eventueel had ikzelf als wedstrijdleider ook nog kunnen spelen, maar dat had gezien het verdere verloop nog best wel lastig kunnen worden. De taken van een spelende wedstijdleider gaan dan namelijk vóór de eigen partij.
Op de speeldag zelf was op het aanvangstijdstip LSG 5 nog niet aanwezig, op één speler na die met het openbaar vervoer was gekomen. Nog even geschakeld met de “hulp-desk” van de KNSB, of we al mochten starten. Gelukkig kwamen de overige zeven spelers van LSG 5 om 12:30 uur binnen, zodat we met enige vertraging toch konden beginnen.
Hiermee waren de problemen nog niet voorbij. We hadden de klokken niet goed ingesteld, de 30 seconden bonus per zet werd niet meegenomen. Dit merkten we pas op bij de eerste speler die onder de 20 minuten uitkwam. Vervolgens hebben we op alle acht de klokken alsnog de extra tijd toegevoegd, al met al een rommelig verloop. Met enige consternatie zijn toch alle partijen tot een goed einde gespeeld en hopelijk heeft dit de einduitslag niet beïnvloed. De teamcaptain van LSG 5 was het in ieder geval met deze maatregel eens.
Dan de wedstrijd zelf:
Al vrij vroeg liepen we uit naar een 3,5-0,5 voorsprong en de teamwinst lag voor het oprapen. Kees – na een aantal inval beurten in het team 1 – deed nu voor het eerst mee. Hij won meerdere pionnen en in de slotstelling ging er ook nog een dame voor een toren af. Auke kwam vanuit de opening al snel een kwaliteit voor en ronde dit als eerste vakkundig af. Scott won ook een stuk en raapte alle koningspionnen op. Raphaël kreeg ook voordeel vanuit de opening, tijdelijk zelfs twee pionnen vóór, maar die waren slechts tijdelijk, met remise als resultaat.
Bij de overige borden stond alleen Zoran minder. Onder druk ging er een kwaliteit en een pion af. Dit kon niet meer opgelost worden. (3,5-1,5).
Naar mate de middag vorderde ging het echter mis. Franks koning werd belaagd en dit koste pardoes een vol stuk. En Jasper – die op zijn verjaardag speelde – ging in het eindspel in de fout. Na penning van de dame op de koning gaf hij op (3,5-2,5). Plots hing er nu een 4-4 in de lucht.
Leslie gebruikte zoals altijd veel tijd en zijn aanval sloeg niet door. Hij kreeg zelfs een aanval hiervoor terug. In het eindspel stond echter het paard van zijn tegenstander op c1 buitenspel. De verste vrijpion kon daardoor niet mee worden tegengehouden en de winst was binnen. Hij is nu onze topscorer met 4 uit 4.
In tijdnood van beide spelers bleef Frank stug verdedigen met een stuk minder. Zijn tegenstander boekte weliswaar progressie, maar liet een combinatie toe waarmee Frank het stuk terug won. In het eindspel bleef zijn tegenstander nog wel aandringen, maar de remise kwam niet meer in gevaar, zodat de eindstand op 5-3 werd bepaald.
Na afloop vertelde de teamcaptain van LSG 5 dat ze al met een nederlaag rekening hadden gehouden. Gezien de opstellingen van beide teams was dit wel een beetje voorbarig?
Over drie weken. op 2 maart, staat alweer de zesde wedstrijd op het programma, uit tegen De Volewijckers 1, waarvan we één partij reeds hebben vooruit gespeeld en we staan al 1-0 achter. De opdracht zal wel zijn om zo veel mogelijk bordpunten te scoren, al zal dat dus lastig worden gezien hun twee kopmannen van ca. 2000 Elo en de achterstand waarmee we de wedstrijd zullen beginnen. Ook speelt Philidor Leiden 3 nog tegen Philidor Leiden 4, waar ik een monsterscore voor Philidor Leiden 3 verwacht. Wellicht dat VAS 5 nog enige soelaas kan beteken voor ons, aangezien Philidor Leiden 3 daar in de laatste ronde tegen moet en dat nog weleens een lastige tegenstander kan zijn.
We zullen zien! Zelf moeten we eerst nog maar eens zien te winnen.
Samen met Philidor Leiden 3 lijken deze teams uit te maken wie kampioen wordt. Een overwinning zou ons koploper maken; een nederlaag zou ons kansloos maken voor het kampioenschap. Er stond dus een hoop op het spel.
Op bord twee (ik) en drie (Frans) werden identieke Grünfeld-openingen gespeeld. Pas op de 9e zet werd spieken voor mij onmogelijk. Hierna had Frans nog 12 zetten nodig:
‘In mijn partij ging zwart op zet 15 ernstig in de fout met een pionzet, terwijl de ontwikkeling van een paard geboden was. Ik kon mijn koning uit een penning halen, waarna al mijn stukken goed stonden en de zwarte stelling instortte. Zwart gaf op zet 21 op.’
Ondanks de inspirerende partij van Frans kwam mijn tegenstander niet zo goed te staan met wit. Sterker nog, ik stond na vijftien zetten al een pion voor en won er enige tijd later nog een. Ook mijn stukken stonden beter, en ik dacht dat de winst mij niet meer kon ontgaan. In plaats van mijn vrije pion naar promotie en winst te schuiven speelde ik veel te afwachtend. Dat kwam mij duur te staan, en met nog één pion meer was het toreneindspel remise.
Links van mij speelde Jeroen lange tijd een comfortabele partij met wit. In een damegambiet ging de strijd lang gelijk op, al had ik altijd het idee dat Jeroen ietsje beter stond. Jeroens remiseaanbod werd afgewezen en kort daarna zag Jeroen twee tussenschaakjes, leidend tot stukverlies, over het hoofd en gaf op.
Op bord vier maakte Scotts tegenstander een foutje in de opening, en daarmee verwarde hij Scott zo dat het eigenlijk wel goed uitpakte. Vanaf dat moment kon Scott alleen maar tegenhouden en dat lukte uiteindelijk niet: 0-1.
Rob speelde een achtbaan van een partij op bord vijf, als ik zijn verslag mag geloven:
‘Ik had het middenspel mishandeld, had een kwaliteit gegeven, zijn dame en toren dreigden op de onderste rij mat te geven. Ik twijfelde tussen direct opgeven (mat was onontkoombaar) of toch nog een zet spelen. Ik speelde nog een zet waarop hij zijn toren weggaf en ik opeens gewonnen stond. Ik moest nog wel afrekenen met dreigingen op mijn kwetsbare koning, maar deed dat niet goed waardoor hij eeuwig schaak kon geven. Remise dus.’
Een mishandeld middenspel, mooi!
Op bord zeven won Leslie wéér, en dus is hij met drie uit drie onze onfeilbare topscoorder, samen met Frans. Met een tijdelijk dame-offer zette hij een paardvork op waarmee hij zijn dame terugkreeg met een toren rente. Met een toren minder kon zijn tegenstander niet anders dan opgeven.
Op bord acht speelde Simon lang een gelijkwaardig partij, tot hij, met kerst voor de deur, een stuk weggaf. Een mooi gebaar, maar niet per se in het teambelang.
Nu stond het 4-3 en was alleen Ivar nog bezig op bord zes. Alleen winst kon een fatale nederlaag voorkomen. Het bord stond in vuur en vlam met een lichte plus voor Ivar. In zijn jacht op meer blunderde hij bijna zijn kansen weg, maar dat zag hij nog net op tijd. Kort daarna had zijn tegenstander dat geluk niet, en Ivar toonde geen genade: 4-4!
Ik had lang het idee dat we gingen winnen, maar uiteindelijk mogen we niet klagen over deze remise.
Tegen VAS 5 werd een “billenknijpende” 3,5-4,5 overwinning behaald. Op papier is VAS 5 een ongeveer gelijkwaardig team als Philidor Leiden 4, waarmee vooraf weer een overwinning ingeschat werd. Het liep echter anders.
Het begon al niet goed: We reden nog voor Amsterdam de file in en na het zoeken van een parkeerplek à 32 Euro – ja, beste lezers, parkeren in Amsterdam is niet goedkoop – kwamen we net een paar minuten te laat bij de zaal aan. Hier aangekomen ging de deur niet open. Er stonden al meerdere mensen te wachten en dit zwengelde verder aan, gezien er meerdere spelers, ook van andere teams nog aansloten in de rij achter ons. Uiteindelijk konden we naar binnen.
We speelden in de aula van het Cygnus Gymnasium waar maar liefst 9 (!) teams van VAS en hun tegenstanders achter de borden plaats namen. Wij werden nog naar een andere plaats verhuisd, aangezien de tegenstanders van VAS 1 niet aan de “hogere” tafels wilden spelen. Aan ons werd echter niets gevraagd. Achteraf kan ik mij daar wel iets bij voorstellen. Deze hoge tafels, met stoelen zonder rugleuning, zijn niet ideaal om 6 uur lang een wedstrijd schaak te spelen.
Na al deze vertragingen konden we toch beginnen. Het verliep in eerste instantie moeizaam, na ruim 2 uur spelen waren bijna alle borden nog in evenwicht. Een 4-4 hing zomaar in de lucht.
Simon was het eerste klaar. Na wat afruilen bleef zijn partij in evenwicht.
Hierna leek het in ons voordeel om te slaan: Ivar, was door actief spel een stuk voorgekomen. Raphaël stond –tijdelijk – ook twee pionnen voor. Op de overige borden was het nog min of meer gelijkwaardig.
Sjoerd liet daarna het volle punt aantekenen, door passief verdedigen van zijn tegenstander kon Sjoerd een aanval plaatsen met mat als gevolg.
Frans had wel wat activiteit vanuit de opening, en toen ook de a-pion gratis opgehaald kon worden maakte Frans het vakkundig af. Zou het dan toch weer een grote overwinning worden?
Het liep toch echter anders. Ivar misrekende zich in het tegenhouden van het promotie-veld en moest een volle toren inleveren. Zelf ging ik bewust in een penning staan, met als doel een stuk, of pion te winnen. Maar dat was een misrekening aangezien ik eerst nog mat achter de paaltjes moest oplossen en ik raakte twee pionnen achter. We konden beiden daarna het niet meer bolwerken zodat de tussenstand 2,5-2,5 werd.
Het werd nu billenknijpen of we wel met de team winst naar huis konden gaan, of überhaupt een gelijkspel uit het vuur konden halen.
De stelling bij Raphael was complex en de twee pionnen voordeel moesten weer worden ingeleverd, waarmee de remise een feit werd. Tussenstand 3-3 en een gelijkspel hing opnieuw in de lucht.
Scott leek aan het kortste eind te trekken na een afruil waar de dame weliswaar werd buitgemaakt, echter ten koste van drie stukken. Optisch zou dit niet voldoende moeten zijn, maar door een aantal matdreigingen in de stelling te vlechten zag zijn tegenstander niets anders dan remise, wat uiteraard door Scott werd aangenomen.
Leslie raapte in het middenspel pardoes een vol stuk op, en we telden de winst al enige tijd. Leslie maakte het zich zelf nog erg lastig en was als allerlaatste van alle spelers van alle 18 teams nog bezig. Het punt kwam niet in gevaar, maar het duurde ongeveer 100 zetjes. Na meer dan een uur extra zwoegen en bijna de volledige bedenktijd gingen we toch opgelucht met de teamwinst huiswaarts.
Na het gelijkspel in de vorige ronde tegen Philidor Leiden 3 volgde nu een ruime overwinning van maar liefst 6,5-1,5 tegen het op papier ongeveer gelijkwaardige Philidor Leiden 4. We konden niet beschikken over onze reguliere speelzaal vanwege het NK Stratego. We moesten uitwijken naar CSG De Goudse Waarden, waar er ruimte was om met twee teams thuis te spelen. Philidor kwam met twee spelers iets vertraagd opdagen, maar om 12.20 uur waren de gasten toch compleet. Zodat Frank en Simon ook aan hun partij konden beginnen.
Frank – de gelegenheidskopman op bord 1 – : “Mijn tegenstander kwam bijna 20 minuten te laat. Dat zou met 30 sec. per zet erbij geen groot probleem moeten zijn. Hij speelde echter snel, maar de eerste 10 zetten gebeurde er niet veel bijzonders op het bord. Er ging al wat materiaal van het bord. Zijn volgende drie zetten waren niet goed en na 13 zetten had ik hem mat gezet. Voor kwart voor één was ik klaar.”
Vervolgens ging mijn telefoon -als wedstrijdleider- af, aangezien ik deze vergeten was uit te zetten, na het opzoeken van de KNSB relatienummers van onze tegenstanders. Zo valt er altijd weer wat te leren voor een volgende keer.
Na ruim 2 uur spelen zag het er niet naar uit dat we een grote overwinning zouden boeken. Ivar en Hans waren een pion achter gekomen in de opening. Simon en Jonathan moesten het initiatief aan hun tegenstanders laten. Op de overige borden was het nog gelijkwaardig.
Daarna sloeg het in ons voordeel om. Leslie en zijn tegenstander waren nog maar net uit de opening, 13 zetjes en hiervoor hadden zijn beide veel tijd gebruikt. Plots was het uit toen Leslie een stuk won via een penning op de Dame. 2-0
Jonathan en Hans volgen daarna met beiden een remise. Hans bleef zich stug verdedigen nadat hij in de opening pion c2 liet instaan. Zijn tegenstander zag er op een gegeven moment geen brood meer in en bood remise aan. Zie hieronder de einstand van deze partij. Of dit het debuut van Hans was in de KNSB-competitie wist Hans niet meer.
Jonathan moest secuur spelen om het binnenvallen van de toren op c6 te neutraliseren. In het eindspel van Lopers van ongelijke kleur zat verder geen muziek in.
Met deze stand van 3-1 kwam de winst wel een stuk dichterbij. Zeker toen Ivar ook won. Met een pion minder nam hij wel het initiatief over met het binnenvallen met de toren op de zevende rij. De pion werd terug veroverd en het leek een remiseachtig eindspel te worden. Ivar ging er echter nog eens goed voor zitten. Zwart verdedigde niet optimaal, waarna Ivar meteen zijn kans schoon zag en won. 4-1.
Sjoerd kreeg steeds meer grip op de stelling. Eerst één en daarna twee pionnen gingen in het doosje. Het afwikkelen naar een Dame eindspel met pluspionnen werd vervolgens strak naar winst gevoerd. 5-1.
Rob speelde de meest ingewikkelde partij. Ook Rob gebruikte hiervoor veel tijd. Na het twee speeluur “slechts” 13 zetjes gespeeld (net als bij Leslie). De stelling was hier er ook naar. Uiteindelijk ging Robs dame voor twee torens eraf, wat de taak niet eenvoudiger maakte. Via de druk tegen f2 en de witte Koning werd het volle punt binnen gehaald. 6-1.
Simon bepaalde de eindstand op 6,5-1,5. In het middenspel moest hij wel het een en ander keepen. De damevleugel was nagenoeg onbeschermd door Simon achtergelaten. Na de grote uitruil werd in het eindspel – met een pionnendoorbraak- nog de winst gemist, maar de remise kwam niet meer in gevaar. 6,5-1,5.
Een ruime overwinning en geen enkele nederlaag. Wie weet waar dit nog toe kan leiden?
Samen met het eerste team vertrokken we zaterdag naar Leiden voor de seizoensopening. Voor Jonathan en mijzelf was het zelfs ons KNSB-debuut! Het was gezellig druk met maar liefst 4 wedstrijden tegelijkertijd. Toen de horloges waren afgedaan (je kan niet voorzichtig genoeg zijn…) konden we beginnen. Frank en Simon zullen een onbestemd gevoel hebben gehad, want tegenover hen zaten twee talentjes, en dat is zelden goed nieuws.
Frans had al snel door dat hij op het eerste bord tegen een invaller speelde, en hij won al in de opening een stuk. Op bord vier maakte Jeroen al vroeg een fout waar hij de rest van de partij spijt van zal hebben gehad. Ook Sjoerd dreigde al in de opening een pion te verliezen, en zijn tegenstander wist de stelling open te breken met Sjoerds koning nog in het midden. De rest van de partijen ging min of meer gelijk op.
Al snel bleek dat de jeugdspelers inderdaad meer dan aardig konden spelen.
In Franks woorden:
‘Ik speelde tegen de jeugdspeler Maxim Teianu. Het leek mij een goed idee om nu het Budapester gambiet te spelen, maar het pakte helemaal verkeerd uit. Mijn tegenstander speelde snel, zoals veel jeugdspelers, en hij deed hierbij ook de goede zetten. Ik speelde zelf niet goed, een paar keer deed ik een geplande zet niet, omdat ik ineens onterecht dacht dat het niet kon. Ik koos dan voor een mindere zet. Langzamerhand of toch snel ging het bergafwaarts, en na 26 zetten gaf ik op.
Goed beschouwd heb ik de gehele partij geen kans gehad. Complimenten aan mijn tegenstander.’
Simon ging het aanzienlijk beter af tegen de andere jeugdspeler, en met een pion meer en ook nog een superieure loper ging hij vol vertrouwen het eindspel in.
Intussen maakte Rob al snel gelijk! Na kwaliteitswinst van Rob in het vroege middenspel vond zijn tegenstander het wel mooi geweest.
Simon blunderde daarna jammerlijk zijn toren en liet daarmee de winst glippen. Ook Sjoerd moest op bord 2 opgeven. Met wat kunst- en vliegwerk zag ik dat Sjoerd het nog lang volhield, maar uiteindelijk wist tegenstander Jasper Valstar af te wikkelen naar een gewonnen eindspel.
Het was nu 3-1 voor Philidor, en dat bleef het ook een tijdje. Jeroen vocht dapper door in zijn al van begin af aan verloren partij, maar als hij die inderdaad zou verliezen, zou een gelijkspel het hoogst haalbare zijn.
Ongeveer tegelijkertijd eindigden Jonathan en ik op bord 8 en 5.
Ik citeer Jonathan:
‘Ik speelde een Caro-Kann tegen e4. Na een voor mij wat vreemde zettenvolgorde ontstond toch een herkenbare positie. De witte pion op d4 was een constant doel en de open c-lijn was voor mijn toren. De ontwikkeling van de loper naar d2 in plaats van naar e3 bleek fataal. Ik kon een verdediger van d4 aanvallen en na een combinatie van 5 zetten waar veel stukken van het bord gingen viel de cruciale pion op d4. Daarna viel snel de pion op e5 en gaf mijn tegenstander op. Een mooi resultaat bij mijn debuut voor Messemaker 2.’
3-2! Ikzelf speelde e4 en kreeg de Caro-Kann juist tegen mij. Ik ruilde op D5 en na een wat tamme opening stond mijn tegenstander op het punt e5 te spelen, waarna zwart min of meer gelijkheid zou behalen. Ik schrok daar best wel van, maar na een half uur denken wist ik La3, de beste zet, te vinden. Een e5 en zeven slagen later stond ik een pion voor. Mijn tegenstander wilde die iets te graag terugwinnen, en na txf6 had hij geen verdedigers meer over, 1-0.
3-3 Dus!
Jeroen hield het ook hierna nog even vol, maar uiteindelijk was er geen houden aan, en werd het 4-3. Ongeveer tegelijkertijd gaf ook Frans’ tegenstander op, wat wel te begrijpen was met een toren minder.
Na 8 beslissende partijen eindigde de wedstrijd dus toch vredig. Na nog héél lang wachten op team 1 gingen we nog met zijn achten uit eten in Leiden (op een enkeling na Chinees). Al met al een mooie zaterdagmiddag!
Op 1 april speelden we de laatste wedstrijd tegen het Roosendaals SchaakGenootschap. Voor beide teams stond er niets meer op het spel, en we konden vrijuit spelen. Op de speeldag kregen we te horen dat RSG maar zeven spelers kon opstellen, waaronder zelfs hun twee sterkste spelers niet aanwezig zouden zijn. Simon lieten we daarom thuis en met 7 man en een 0-1 voorsprong vertrokken we naar Roosendaal.
Kees ving een Paard op b7 en Jasper zette mat midden op het bord. Al snel stond het dus 0-3. Er volgden de ene na de andere remise in het midden blok, waar Jeroen wellicht iets te veel kreeg en Lesie zeker te weinig. Scott was weer als laatste klaar. Met aanvallend spel kwam hij een pion voor maar het eindspel van lopers van ongelijke kleur was wellicht niet mogelijk om te winnen. Toch ging Scott er nog voor en uiteindelijk kon hij toch het volle punt laten noteren en daarmee de eindstand van 2-6 laten optekenen. Hiermee werd hij ook de topscorer van het team met 5,5 uit 6.
We zijn hiermee als vierde geëindigd. Op voorhand was op meer gehoopt, maar meer zat er helaas dit jaar niet in. Wel zijn er veel bordpunten gescoord, zelfs meer dan de nummers 2 en 3, dat biedt hoop voor volgend jaar.
Op 11-03-23 moesten we aantreden tegen de koploper RSR Ivoren Toren 2. Op voorhand zag ik nog wel kansen voor ons team, aangezien we voor het eerst compleet met onze 4-top borden konden spelen. Echter ook RSR Ivoren Toren 2 speelde met een sterker team dan in de vorige ronden, nl. gemiddeld 1872 t.o.v. de 1790-1835 uit de vorige ronden. Waren ze bang van ons? Een schrale troost voor de 5,5-2,5 nederlaag.
Het ging al vrij snel de verkeerde kant uit. Bij Simon en Zoran werden enkele pionnetjes geplukt en ging het licht langzaam uit. Het torenoffer tegen Rob pakte voor RSR ook goed uit, Robs dame op h1 deed niet meer mee aan het spel en werd node gemist. Bart moest noodgedwongen de dame offeren voor loper plus toren, waarna de vrije doorloop van de a-pion van de tegenstander niet meer te stoppen was.
De nederlaag kon nu niet meer afgewend worden, waarna Frank remise kon nemen. Kees wikkelde af naar een eindspel met een pion minder, maar met een actieve koning. Heel even zag het er naar uit dat dit gewonnen zou zijn, maar dat lukte op een haar na net niet.
Een hele grote nederlaag konden we gelukkig voorkomen dankzij de twee “jeugdspelers”. Ivar moest eerst de druk op de half open g-lijn zien te overleven, maar dat hield hij keurig in de gaten en nam het initiatief over, won een stuk en de partij. Scott was als laatste klaar. Ook hij had het moeilijk. Een zeer listig eindspel van toren en een paar pionnen wist hij met kunst en vliegwerk toch netjes remise te houden, ondanks een witte vrijpion op a7.
Op 11 februari speelde het tweede KNSB-team van Messemaker uit tegen Bergen op Zoom 2 en haalde uit met 1-7!. Na de 7-1 van het tweede RSB-team (2x) en het eerste KNSB team was nu de eer aan het tweede om deze score op het bord te laten aantekenen.
Een aantal spelers was verhinderd, maar gelukkig kunnen we uit 12 spelers putten om toch een volledig team op de been te brengen. Na ruim 1 uur kwamen we bij de speelzaal aan, een oud gebouwen complex, en we speelden in een “oude gymzaal” met kleine tafels. Ook de temperatuur liet te wensen over. Dan is onze speelzaal toch een stuk aangenamer.
Bij Rob (1, wit), Scott (7, wit) en Jeroen (2, zwart) kwam dezelfde opening op het bord: een geweigerd damegambiet waar zwart met c7-c6 vervolgde. Vervolgens weken de partijen af. Scott was als eerste zeer snel klaar. Hij kreeg het punt cadeau: in de opening dacht zijn tegenstander dat ze een stuk zou verliezen en gaf op. Scott is hiermee onze topscorer met 4 uit 4.
Rob vertelt over zijn partij: “Ik voelde me niet lekker, maar gelukkig was mijn partij al na een uur en een kwartier en 17 zetten klaar. In een Meraner had ik een leuk nieuwtje: mijn koning ging naar f1 nadat mijn tegenstander met Lb4 schaak had gegeven. In enkele zetten kon ik hem vervolgens klem zetten. Hij maakte een fout in een al slechte stelling wat zorgde voor damewinst en de partij.”
Raphaël (rnibord 6 met zwart) had met de 2e speler op rating het niet getroffen: “In een Hollandse opening draaide het om het winnen of verdedigen van een pion, nadat deze van het bord verdween, bleef de stelling gelijk totdat ik een paard weg blunderde.”
Leslie (bord 5 met wit) trok ten aanval en tegen de niet gerokeerde koning en met de halfopen f-lijn werd de partij beslist met een paardvork op dame en koning.
Hierna stokte het. De overige vier borden waren in diep gepeins en er waren allemaal min of meer gelijke stellingen. 3-1 vóór en wellicht nog 2 punten leek voldoende voor de matchoverwinning. Het duurde lang voordat de volgende partijen klaar waren. Rob en Leslie gingen al naar huis aangezien Rob zich niet lekker voelde.
De partij van Jeroen: “De opening volgde de twee laatste interne competitiepartijen die ik tegen Rob en Bart speelde. Aangezien ik daar niet lekker uit kwam was ik aan het zoeken wanneer ik zou gaan afwijken. Dat was echter niet nodig, aangezien mijn tegenstander al snel een andere variant speelde. Na wat afruil leek het lang op remise af te stevenen, totdat de volgende stelling op het bord verscheen:
Stelling na 28.Tc1-c2
Hier heb ik zeer lang over mijn volgende zet nagedacht. Het torenoffer op e3 kreeg ik eerst niet helemaal “rond”, totdat ik 29. ..Txg3+ zag met de combinatie 31. ..Pf3.Drie pionnen voor de kwaliteit was voldoende, dus besloot ik de zet uit te voeren. In het vervolg kreeg ik zelfs nog onverwacht een vierde pion waarmee de partij definitief in mijn voordeel beslist werd.
Ivar (bord 8 met zwart) volgde vrijwel meteen hierna. Lastig uit de opening gekomen kreeg hij in het middenspel toch ruimte om op de damevleugel het initiatief over te nemen. Met een pion meer was het alsnog lastig om het dame-eindspel met 3 om 4 pionnen te winnen. Dit lukte echter nog vrij aardig.
Ook Frank (bord 4 met wit) volgde nu snel: “Ik speelde met wit en na een Caro-Kann kwam er een stelling op het bord waar ik niets had. Na een onnauwkeurige zet van mij moest ik een pion geven. De stelling die hierna ontstond, beoordeelde ik echter als niet ongunstig voor mij. De engine geeft zelfs + 1,26 voor wit.
Na 22. ..Tc6 speelde ik 23.Le4 Tb6 24.Lxb7 en won ik de pion terug. Mijn voordeel was echter direct weg. Veel beter na 22. ..Tc6, is 23.Pe4 Lc7 24.f4 en zwart verliest een paard.
Na de 34e zet van wit ontstond de volgende stelling.
Stelling na 34.Pg3-e4
De stelling is gelijk. Zwart speelde echter 34 …., Ta8 en had wits volgende zet niet gezien: 35 Tb1! Met 35 …., Ta4 had zwart nu de schade tot een pion kunnen beperken. hij speelde echter 35 ….f5 en na 36 Pf6+ Kg7 37 Ph5+ Kg6 38 Pf4+ Kg5 39 Ph3+ Kg4 kon ik het paard ophalen.Daarna speelde het vanzelf en op zet 52 gaf zwart op.”
We moesten nu lang wachten op Zoran (bord 4 met zwart): “Vanaf zet 5 kreeg ik problemen door een slechte opening, maar langzaam kon ik een aanval opzetten waar de tegenstander aan wist te ontkomen. Met de lange rokade, waar de koning onbeschermd stond, was een goed moment om de aanval in te zeten. Deze poging was aanleiding voor mijn tegenstander om zo veel mogelijk stukken te ruilen. Met een paard in mijn bezit en een loper voor mijn tegenstander en beide met drie pionnen op de bord gingen we naar het eindspel. Mijn c-pion en zijn f-pion kregen kans op promotie. Na een klein foutje in het eindspel bij mijn tegenstander wist ik winst voor ons te boeken. Een partij van 65 zetten en meer dan 4 uur achter het bord. Tijdens de wedstrijd had ik drie keer het gevoel dat remise de enige optie was, maar elke keer ging ik toch door met de partij. Een mooie partij met veel variatie en kansen voor beide spelers.”
Afgelopen zaterdag (17 december) is er onverwachts verloren van CSV 2. Ondanks de afwezigheid van Kees en Frank waren we op papier nog steeds favoriet. Het liep echter anders. We kwamen matig tot slecht uit de start blokken. Alleen Rob kon buigen op een voordelige stelling, op de overige borden kwamen we al snel achter te staan, of maximaal gelijkwaardig. Na ongeveer anderhalf uur leek het zelfs een grote nederlaag te worden. Tegen het einde kwamen we nog flink terug, maar de nederlaag was toch een feit. Zoran,
Scott en Raphaël kwamen al vrij snel achter in stelling en/of stukken. Bart en Jeroen stonden op zijn minst lastig en Leslie had geen gemakkelijke partij. Bij Simon ging het nog gelijk op. Rob liet nog er verder geen gras over groeien en verkreeg veel activiteit voor zijn geofferde pion en kon snel het punt binnen halen. Zoran en Raphaël kregen geen kans meer en moesten vrij snel ook hun Koning omleggen. Tussenstand 1-2 achter.
Leslie kreeg een remise aanbod in een vrij lastige stelling: 2 lichte stukken tegen toren plus 2 pionnen. Optisch gezien een mindere stelling voor Leslie. Jeroen speelde een saaie pot, waar na veel afruilen niets overbleef. Met deze 2 remises was de tussenstand 2-3 achter.
Even leek er toch nog een gelijkspel in te zetten toen Scott zijn stelling kon ombuigen en flink ten aanval trok. De spelers van Capelle hadden hier reeds het punt geteld. Scott vuurde alles wat beschikbaar was op de koning af en bekroonde dit met mat. Tussenstand 3-3.
Bart kwam iets beter te staan, maar dit was niet voldoende voor de winst en Simon liep tegen een dicht geschoven stelling aan, waar hij de loper van de verkeerde kleur overhield. Met een pion minder kon hij het binnenkomen van de vijandelijke koning niet meer voorkomen en dat bepaalde de eindstand op 3,5-4,5.
