(door Eelco Naarding)
Na wat intern gepuzzel over wie er op welk bord speelt in welke ronde, en nadat onze eerste ronde werd afgezegd door een tegenstander die zich terugtrok, waren we er dan toch klaar voor onze openingsronde in de KNSB-competitie! Vol goede moed maar met een kleine 50 ratingpunten minder begonnen we eraan.
Als eerste de partij van Frans op bord 1, want die was als eerste klaar:
Mijn schaakdag 1 november 2025 begint met inschrijving voor een tienkamp van het Tata Steel schaaktoernooi in Wijk aan Zee. Van 2005 tot en met 2019 heb ik daar jaarlijks aan meegedaan, de laatste zes jaar niet meer. Tijd om het weer eens te ervaren, zeker nu ik kan (mee)rijden met Kees en Jeroen. Bij lezing van informatie over het toernooi valt me de volgende tekst op: ‘Gratis dag: 29 januari’. Bedoeld wordt natuurlijk de gebruikelijke vrije dag (free day) of rustdag op de donderdag na de zesde ronde. Maar dat ‘gratis dag’ krijg ik niet meer uit mijn hoofd.
Dan mijn partij. Ik heb me een beetje voorbereid op Piet Pluymert als tegenstander, op 11 maart 2023 hebben we met dezelfde kleurverdeling een partij tegen elkaar gespeeld (in KNSB-klasse 2 (wat lijkt dat lang geleden …). Op de site van S.C. Dordrecht is het idee van Piet beschreven om Ton Slagboom tegen mij te laten spelen. De gedachte daarbij is waarschijnlijk dat ik een aantal jaren geleden twee partijen met wit niet van Ton heb kunnen winnen, ondanks een behoorlijk ratingverschil. Het ratingverschil is inmiddels minder groot en nu speel ik met zwart, maar het resultaat (remise) is toch hetzelfde. Na afloop toonde Ton zich als een kind zo blij over het geslaagde plannetje.
Na deze remise volgde een mooie overwinning van Simon. Hij wist een pion in het centrum te veroveren en liet het voordeel niet meer los. Na verlies van Derek (‘foutje in de opening’) was het nu 1.5-1.5.
Ik zat zelf op bord twee tegen de bovengenoemde Piet Pluymert, een sterke tegenstander. Ik blunderde vrij snel een essentiële pion weg, en daarna ging het hard bergafwaarts. Twee zetten voor het einde kwam Scott (die in het eerste speelde) nog even langsgelopen en zei later tegen me: ik dacht even dat je goed stond, maar je koning en koningin stonden verkeerd om! Dit was de hopeloze stelling, twee zetten voor het einde:
Afijn, 1.5-2.5 dus.
Nick speelde remise, en Ivar wist een vrij gelijk eindspel in een overwinning om te
zetten. Nu was het dus 3-3.
Vervolgens Jonathan op bord 3:
Als invaller speelde ik op bord 3 met zwart. Via een wat voor mij vreemde volgorde ontstond een Londensysteemachtige opstelling waarbij beide partijen pionnenketens hadden op e3/d4/c3 en e6/d5/c6 met een van de lopers buiten de pionnenketen. Een degelijke stelling voor beide partijen dus zonder veel bijzonderheden. De partij ging tot zet 30 gelijk op. De evaluatiebalk schommelde rond de 0, zo bleek achteraf.
Wit heeft een dubbele e-pion, maar zwart heeft een potentieel zwakke e-pion. Helaas lukte het me in de partij niet om de witte dame buiten het kamp te houden. Na infiltratie van de witte dame was het niet meer mogelijk om tegelijk mat op g7 te voorkomen en de pionnen te dekken op e6 en a6 waardoor het einde wedstrijd was. Of toch niet? Met beide nog één minuut op de klok had ik zowaar op zet 39 nog een kans gehad op eeuwig schaak door in de onderstaande stelling Tf1 te spelen.
Helaas zag ik dat in de partij niet. Gelet op het ratingverschil van meer dan 100 punten en hoe de partij verliep kan ik leven met de einduitslag (sorry team), alhoewel de gemiste kans op remise aan het einde van de partij wel zuur was.
Dat was dus 3-4 achter. Enkel Leslie kon ons hachje nog redden. Leslie won met een mooie combinatie een stuk en ging een goed eindspel in. Dit kostte echter wel heel veel tijd op de klok, en we zagen hem met 5 minuten hard vechten voor het volle punt, terwijl zijn tegenstander nog een uur op de klok had. Na een offer van zijn tegenstander dreigde er eeuwig schaak, waar ons team niks aan zou hebben. Leslie bleef proberen het volle punt te pakken, totdat dit helaas op het einde fout afliep.
Eindstand dus 3-5.
