(door Eelco Naarding)
Op zaterdag 5 april traden we aan tegen Rivierenland 1. We konden al niet meer degraderen of promoveren, dus we speelden vooral voor de eer. Door een combinatie van omstandigheden speelden we deze keer met 5 (!) invallers. Een nieuw record dit seizoen! Gelukkig lieten de invallers zich ook deze keer weer gelden. Met z’n vijven waren ze goed voor 4 bordpunten. De drie vaste spelers haalden samen ook nog eens twee punten, voor een nette 6-2 overwinning. De middag verliep als volgt:
Leslie was als eerste klaar op bord drie met een solide remise door zetherhaling. Daarna was Jonathan als eerste van de invallers klaar. Hij schrijft daar zelf over:
Als invaller voor het tweede team speelde ik op bord 7 met de zwarte stukken. Ik kreeg de Pseudo-Trompowsky (ook wel de Levitsky-aanval genoemd) op het bord: 1.d4 d5 2.Bg5. Daar heb ik niet zo veel ervaring mee, maar na … 2. Pf6 en 3. Lxf6 exf6 ontstond een pionnenstructuur die ook voorkomt in de Tartakower van de Caro-Kann. Gelukkig dus nog enigszins bekend terrein. Mijn tegenstander besloot al vroeg met de koningin op pad te gaan (Db3) voor druk op d5 en b7. Ondertussen had ik mijn twee lopers ontwikkeld. Zwart sloeg met zijn koningin op b7. Mijn pionnenstructuur aan de dame-zijde was gatenkaas, maar ik had veel stukken ontwikkeld die goed uit de voeten konden in de vrijgekomen ruimte.
Enkele zetten later in de partij bestreken mijn torens de b en e lijnen terwijl de witte koning nog niet was gerokeerd. Wit ging in de verdediging en de witte koningin belandde uiteindelijk weer op het beginveld. Dat zag er veelbelovend uit alhoewel het doorslaggevende idee nog niet voor het oprapen lag. En toen was het opeens afgelopen. Na het over en weer slaan van de pionnen op c3 en c4 met paarden, viel ik daarmee de koningin en loper aan met het idee om een eindspel in te gaan met een loper versus paard in een open stelling. Alleen liet mijn tegenstander de loper pardoes hangen wat ook tegelijkertijd een paardenvork op de koning-koningin opleverde. Einde match dus.
Saillant detail was dat mijn tegenstander bij het wegzetten van de koningin – waarbij hij de partij weggaf – remise aanbood. Dat was nogal verwarrend, maar na een paar minuten mentale rust heb ik toch het cadeau uitgepakt en het 2e team op voorsprong gezet (tussenstand 1,5-0,5).
Niet lang hierna won Simon en speelde Derek gelijk, stand 3-1. Derek speelde een moedig stuk-offer om het centrum van zijn tegenstander open te blazen, maar kon het helaas niet afmaken.
Marijn had zichzelf in de problemen gewerkt op bord twee. Optimistisch zei hij dat hij er nog wel remise uit kon slepen. Dit lukte hem, 3.5-1.5.
Op bord 1 kreeg ik het voor elkaar om op zet 11 een pion weg te blunderen. Mijn loper hing op c8 nadat hij de pion op d5 pakte met z’n paard:
Nu wel goed wakker koos ik voor de beste voorzetting met 12. .. Nc6! 13. Qxa8 Qb4+. Wit krijgt twee torens voor de dame, maar ik krijg tegenspel en een pion terug. Een paar zetten later was dit de stelling:
Mijn tegenstander en ik zagen allebei de beste voorzetting voor zwart met 17. .. Nxd4! De sterke vrijpion van wit moet eraf, en er zijn genoeg losse stukken bij wit om er een terug te winnen. Daarna werden er weinig fouten meer gemaakt aan beide kanten. Wit heeft moeite de stukken te organiseren zonder iets te laten hangen, en ik kon de witte koningsstelling opbreken, en eindigde de partij in eeuwig schaak:
25… Nxg3+ 26. fxg3 Qxg3 27. Bd5 Qxe3 28. Kg2 Qe2+. 4-2 is nu de stand.
Even later kwam Ivar de analyseruimte in, hij had ook gewonnen. Na een combinatie hield hij een vrijpion over die hij stukje bij beetje naar de overkant wist te manoeuvreren. 5-2.
Tenslotte was alleen Frank nog bezig. Hij schrijft hierover:
Mijn partij was niet bijzonder. Na de opening dreigde er niet veel en bij aanvang van het middenspel ging er heel veel materiaal van het bord. Mijn tegenstander bood remise aan op zet 18 en objectief gezien was er niet veel mis met dit aanbod. Hij had wel een geïsoleerde pion, zodat ik een doel had en hij had geen dreigingen richting mijn stelling. Het leek allemaal wel goed houdbaar voor hem en ook de computer geeft geen voordeel voor mij. Ik had wel een dilemma: ik wilde graag naar AZ- Feyenoord maar had mij al verzoend dat dit niet ging lukken, want dan moest ik vóór drie uur klaar zijn. Zodoende had ik mijn seizoenkaart al uitgeleend aan een vriend van mijn zoon, zodat zij twee naar de voetbalwedstrijd konden. Het remiseaanbod kwam om circa twee uur, zodat ik vroeg thuis kon zijn en spijt zou krijgen van het uitlenen van mijn seizoenkaart. Omdat ik wat kansjes zag en niet te vroeg thuis wilde zijn, besloot ik door te spelen. In het verloop van de partij kreeg ik wel druk op de geïsoleerde pion, maar niet voldoende. We begingen beide wat onnauwkeurigheden, maar niets doorslaggevends. Totdat mijn tegenstander op zet 37 net te onnauwkeurig speelde en een pion verloor, gevolgd door een tweede pion. Hierna gaf hij op, hoewel ik nog best wat moest doen voor de winst, maar die zou ik waarschijnlijk wel binnenhalen. Het was intussen bijna 4 uur en ik was als laatste klaar. De voetbalwedstrijd kon ik niet halen, maar de winst had ik binnen. AZ verloor helaas.
6-2 is zo de eindstand (voor Messemaker 2, niet AZ). Een goede middag voor ons invaller-talrijke team!
