Categorie: Senioren

(Door Auke Wilming)

Afgelopen zaterdag (16 december) speelde KNSB team 2 de kraker in klasse 5H tegen Botwinnik 2. Jeroen had van onze 14 spelers deze namen uitverkoren:

Samen met Philidor Leiden 3 lijken deze teams uit te maken wie kampioen wordt. Een overwinning zou ons koploper maken; een nederlaag zou ons kansloos maken voor het kampioenschap. Er stond dus een hoop op het spel.

Op bord twee (ik) en drie (Frans) werden identieke Grünfeld-openingen gespeeld. Pas op de 9^e zet werd spieken voor mij onmogelijk. Hierna had Frans nog 12 zetten nodig:

‘In mijn partij ging zwart op zet 15 ernstig in de fout met een pionzet, terwijl de ontwikkeling van een paard geboden was. Ik kon mijn koning uit een penning halen, waarna al mijn stukken goed stonden en de zwarte stelling instortte. Zwart gaf op zet 21 op.’

Ondanks de inspirerende partij van Frans kwam mijn tegenstander niet zo goed te staan met wit. Sterker nog, ik stond na vijftien zetten al een pion voor en won er enige tijd later nog een. Ook mijn stukken stonden beter, en ik dacht dat de winst mij niet meer kon ontgaan. In plaats van mijn vrije pion naar promotie en winst te schuiven speelde ik veel te afwachtend. Dat kwam mij duur te staan, en met nog één pion meer was het toreneindspel remise.

Links van mij speelde Jeroen lange tijd een comfortabele partij met wit. In een damegambiet ging de strijd lang gelijk op, al had ik altijd het idee dat Jeroen ietsje beter stond. Jeroens remiseaanbod werd afgewezen en kort daarna zag Jeroen twee tussenschaakjes, leidend tot stukverlies, over het hoofd en gaf op.

Op bord vier maakte Scotts tegenstander een foutje in de opening, en daarmee verwarde hij Scott zo dat het eigenlijk wel goed uitpakte. Vanaf dat moment kon Scott alleen maar tegenhouden en dat lukte uiteindelijk niet: 0-1.

Rob speelde een achtbaan van een partij op bord vijf, als ik zijn verslag mag geloven:

‘Ik had het middenspel mishandeld, had een kwaliteit gegeven, zijn dame en toren dreigden op de onderste rij mat te geven. Ik twijfelde tussen direct opgeven (mat was onontkoombaar) of toch nog een zet spelen. Ik speelde nog een zet waarop hij zijn toren weggaf en ik opeens gewonnen stond. Ik moest nog wel afrekenen met dreigingen op mijn kwetsbare koning, maar deed dat niet goed waardoor hij eeuwig schaak kon geven. Remise dus.’

Een mishandeld middenspel, mooi!

Op bord zeven won Leslie wéér, en dus is hij met drie uit drie onze onfeilbare topscoorder, samen met Frans. Met een tijdelijk dame-offer zette hij een paardvork op waarmee hij zijn dame terugkreeg met een toren rente. Met een toren minder kon zijn tegenstander niet anders dan opgeven.

Op bord acht speelde Simon lang een gelijkwaardig partij, tot hij, met kerst voor de deur, een stuk weggaf. Een mooi gebaar, maar niet per se in het teambelang.

Nu stond het 4-3 en was alleen Ivar nog bezig op bord zes. Alleen winst kon een fatale nederlaag voorkomen. Het bord stond in vuur en vlam met een lichte plus voor Ivar. In zijn jacht op meer blunderde hij bijna zijn kansen weg, maar dat zag hij nog net op tijd. Kort daarna had zijn tegenstander dat geluk niet, en Ivar toonde geen genade: 4-4!

Ik had lang het idee dat we gingen winnen, maar uiteindelijk mogen we niet klagen over deze remise. 

3 Februari spelen we weer, dan thuis tegen LSG 5.

(door Henk-Jan Evengroen)

Zaterdag 16 december stond de 5 e ronde tegen CSV op het programma. Voor de RSB-competitie hadden we al eerder in het jaar tegen elkaar gespeeld. In die wedstrijd wisten we een mooie 6-2 overwinning te bereiken. De verwachting was echter wel dat we andere spelers zouden treffen dan in die wedstrijd en dat we elkaar weinig zouden ontlopen. Dit bleek inderdaad te kloppen, want de gehele middag kon het nog alle kanten opvallen.

Op bord 1 speelde Jan tegen Jeffrey. Jan had met zwart al snel wat ruimtevoordeel en leek ook in de ontwikkelingen die daarop volgden een prettige stelling te verkrijgen. Op één of andere manier is dat snel bergafwaarts gegaan, waardoor we op een 1-0 achterstand kwamen.

Een partij die ook snel verliep was de partij van Ed tegen Mark. Ed kwam moeizaam uit de openingen en het initiatief lag bij Mark. Die wist echter geen gaatje te schieten in de verdediging van Ed, waardoor een remise werd gekomen.

Ben kwam ook lastig uit de opening op bord 6. Een koningsgambiet krijg je niet vaak tegenover je, maar gelukkig kende Ben de theorie. Althans dat dacht ik, want de tegenstander ging in de denktank en dat is in de opening toch vaak een goed teken. Dit resulteerde echter wel in een gezonde pion voorsprong voor Reinoud en die wist dit ook vakkundig af te maken.

Halverwege de middag stonden we dus 2,5 – 0,5 achter, maar er was nog geen man overboord. Bij de overige stellingen had ik het idee dat we een goede plus hadden en dat dit ook wel zou leiden tot verschillende winstpartijen en geen enkele verliespartij. Dat we hierna geen partij meer zouden verliezen bleek uit te komen, maar helaas konden we te weinig goede stellingen over de streep trekken.

Albert kwam op bord 8 prettig uit de openingen en wist dit ook om te zetten in een eindspel waarbij hij het initiatief had. Het lukte hem echter niet om dit om te zetten in materiaalwinst, waardoor het vervlakte en snel remiseachtig werd.

Bij Bernard was het zeker niet remiseachtig. Door een doorbraak kreeg hij veel activiteit op de damevleugel. Zijn tegenstander probeerde op de koningsvleugel tegenkansen te creëren. Dit kostte zowel voor Bernard als Jessica veel tijd, waarbij in een heel onduidelijke stelling tot een gestreste remise werd besloten.

Op dat moment waren de Peters en ondergetekende nog bezig, waarbij met name Peter Ypma en ik een goede stelling hadden.

Peter Ypma haalde uiteindelijk de winst binnen. Dit is wat hij zelf meldt over zijn partij:
Vanuit de opening kreeg ik een klein voordeeltje, omdat mijn tegenstander een geïsoleerde pion op d4 kreeg zonder de gebruikelijke activiteit. In de partij wist mijn tegenstander dit echter op te lossen met de zet …Ld5. De engine gaf na de partij dat ik hier met de prachtige tactische zet e4 het voordeel kon behouden. Die zet had ik niet overwogen en zoals het ging, raakte ik mijn voordeel kwijt. Twee zetten later ruilde mijn tegenstander echter de paarden ook op een onhandige manier waardoor ik kon afwikkelen naar een beter toreneindspel dat ik met een goede techniek wist te winnen.

Op dat moment hadden we nog één winstpartij nodig voor 4-4. Ik had zelf al een goede poging tot winst laten liggen en het mezelf erg lastig gemaakt in een eindspel met loper plus 5 pionnen tegen paard plus 4 pionnen. Peter Scheeren probeerde van alles om nog kansen te krijgen, maar zijn tegenstander lette goed op en wist alle gevaren te ontwijken. Mij lukte het ook niet de winst binnen te halen. Achteraf bleek dat mijn tegenstander in tijdnood nog een fout maakte, maar helaas wist ik hier niet van te profiteren.

Uiteindelijk een zuur verlies. Vanwege de versterkte degradatie zullen er in 2024 veel matchpunten bij moeten komen om ons te handhaven in klasse 2.

(door Bernard Evengroen)

Afgelopen zaterdag 25 november reisde ons eerste team af naar Spijkenisse voor de vierde ronde in de KSNB-competitie. Na twee verlieswedstrijden en één minimale overwinning, begon de noodzaak aan matchpunten te groeien. Dit zou niet makkelijk worden omdat Spijkenisse degradant is uit de eerste klasse en de eerste twee ronden overtuigend had gewonnen. Door een oneven aantal teams in de competitie heeft Spijkenisse op dit moment één wedstrijd minder gespeeld.

Als toeschouwer ter plaatse zag ik het aan het begin van de wedstrijd redelijk rooskleurig in. Van sommige stellingen moest ik toegeven dat ik er niet veel van snapte. Dat schatte ik maar in als gelijkwaardig. Als eerste zag ik voordeel op de borden van Peter Ypma en Jan Evengroen:

Bord 3: Peter Ypma vs Maurits van der Linden 1 – 0
Op zet 10 had ik al vier zetten met mijn dame gespeeld. Dat is vaak niet zo’n goed teken en mijn openingsvoordeel was ik op dat punt dan ook kwijt. Gelukkig was mijn tegenstander het ook even kwijt en met wat hulp won ik een kwaliteit. Daarna was het nog een technische klus, maar door een paar keer de meest actieve voortzetting te kiezen, wist ik het tegenspel te minimaliseren en het punt binnen te halen.

Bord 5: Jan Evengroen vs Semen Minyeyevtsev 1 – 0
Mijn tegenstander kwam met een plusje uit de opening, hiertegenover stond een enorm tijdvoordeel op een bepaald moment zelfs 40 minuten. Vanuit een complexe stelling wist ik dit voordeel te verzilveren met een mooie matcombinatie.

Ik kan me de precieze volgorde van de score niet goed herinneren. Al snel scoorde Spijkenisse op het tweede bord, zodat de scores weer dichter bij elkaar kwamen. Henk-Jan speelde een stelling waar ik zelf niet zo veel van begreep. Helaas was de aanname dat het dan wel ongeveer gelijkwaardig zou zijn onterecht.

Bord 2: Ricardo Klepke vs Henk-Jan Evengroen 1 – 0
Met zwart kreeg ik een zij-variant van het konings-indisch tegen mij. Hierbij koos ik voor wat vreemde zetten die ervoor zorgde dat ik erg gedrongen kwam te staan. Wit kiest daarbij een opstelling vanuit het damegambiet met pionnen op c4, d4, e4 en f3. Met alle lichte stukken erachter biedt dat ruimtevoordeel en in mijn optiek weinig mogelijkheid voor plannen voor zwart. In de complicaties die ontstonden toen Ricardo voordeel wilde behalen kwamen er nog kansen om een gelijke stelling te behalen, maar helaas wist ik die niet te vinden.

Met nog 5 partijen te gaan met mijn inschatting dat alle partijen redelijk gelijk opgingen, was er goede moed op winst. Helaas begon de wedstrijd de verkeerde kant op te gaan.

Bord 4: Thijs van Dam vs Ed Roering 0,5 – 0,5
Mijn tegenstander had op zet 7 al groot voordeel kunnen krijgen in een ongebruikelijke zetvolgorde in de opening. Toen hij dat niet deed bleef de stelling tot het einde min of meer in evenwicht. Met allebei weinig tijd had ik het hem op het einde wel iets moeilijker kunnen maken, maar objectief was het niet veel.

In het partijverslag vestigt Ed zijn hoop op PSV. Ik kan niet ontkennen dat de situatie van de Eindhovenaren er rooskleuriger uitziet dan dat van ons. Want terwijl we met een paar man in de analyse de winst voor Ed zochten (en niet vonden), begon het tij te keren.

Bord 6: Maxim le Clerq vs Albert Segers 1 – 0
Mijn partij was een mooi positioneel gevecht. Het ging erom of het sterke witte centrum van mijn tegenstander ondermijnd kon worden met actief spel van mijn kant. Dat lukte aardig, maar op het moment dat ik in het voordeel kon komen maakte ik een lelijke fout, waardoor mijn stelling in één klap onhoudbaar werd.

Bord 7: Ben van Geffen vs Job Verheul 0 – 1
Op bord 7 zag ik een stelling voor Ben dat vrij snel naar een eindspel met uitsluitend alle zware stukken ging. In mijn inschatting ging het gelijk op en mijn vermoeden was dat dit ook snel in een remise zou eindigen. Echter kwam ook Ben helaas met slecht nieuws de analyseruimte binnen. Zoals Ben later beschreef:

In mijn partij speelde zwart een zijvariant van de Caro-Kann, die ik niet goed kende. Nu wel, maar daar heb ik niets aan. Ik speelde iets te slap. Zwart ontwikkelde enig initiatief en kwam niet ongevaarlijk opzetten. Op zet 21 én op zet 22 kon ik met f2-f3 remise maken. Ik zag dat wel, maar stelde het uit. Onbegrijpelijk! Helaas verloor ik daarna kansloos.

Op dit moment stonden we van een voorsprong opeens met 3,5 – 2,5 achter. Aan Peter en Kees de schone, maar verre van makkelijke taak om de nog minimaal 1,5 en liefst 2 punten binnen te halen.

Als eerste begon Kees zijn stelling meer duidelijkheid te bieden. Onderstaande diagram in het verslag van Kees kwam ook op het moment van de achterstand op het bord.

Bord 8 Joey Brokaar – Kees Brinkers 0,5 – 0,5
Na een partij zonder veel wetenswaardigheden ontstond na 51 zetten deze stelling.
Stelling na 51…Td6-d7

De stand is materieel gelijk, maar zwart staat duidelijk beter door zijn ruimtevoordeel, betere koningspositie en vrije d-pion. Maar hoe nu verder? Er is geen route voor de zwarte koning om de witte stelling binnen te dringen. Als de zwarte pion oprukt naar d3 blijven toren en loper gebonden aan de verdediging van de pion. Wit in tempodwang brengen zit er ook niet in, want de witte loper kan vrijelijk tussen e4 en g6/h7 heen en weer pendelen. Omdat ik geen mogelijkheid zag om verder te komen, accepteerde ik hier het remisevoorstel van mijn tegenstander.
Ik stond er dan ook wel even van te kijken toen ik bij thuiskomst zag dat Stockfish de stelling als ruim gewonnen voor zwart beoordeelde met +5,4! De winstweg is als volgt: zwart begint met de d-pion op te spelen, gaat met de toren naar de c-lijn en speelt vervolgens Lc4-b3! om op c2 binnen te vallen. De grap is dat zwart dan de d-pion offert om met de toren binnen te komen op c2. Een voorbeeld: 52.Lg6 d3 53.Le4 Tc7 54.Lg6 Lb3! 55.Txd3 Lc2! 56.Td6 Lxg6 57.Txg6 Tc2+ en zwart wint.

Kees beschrijft in zijn verslag dat er blijkbaar een winst is gemist. Bij het samenvoegen van dit verslag herken ik de verbazing die Kees beschrijft, want in mijn herinnering heeft geen van de spelers die al klaar waren deze winnende combinatie gezien.

Hiermee kwam de hoop op Peter te liggen die op het eerste bord alleen met een overwinning een 4 – 4 kon afdwingen.

Bord 1: Peter Scheeren vs Daniël Zevenhuizen
Ik haalde met wit minder dan niets uit de opening en mijn tegenstander kreeg het initiatief. Toen het na stug verdedigen van mijn kant even niet verder ging, probeerde hij in de tijdnoodfase ijzer met handen te breken met een kwaliteitsoffer, maar dat werkte averechts en behalve die kwaliteit kreeg ik ook het initiatief. Dat werd hem uiteindelijk fataal en zodoende kon ik de eindstand laten bepalen op 4-4.

Met dubbele gevoelens vertrokken we weer uit Spijkenisse. Enerzijds waren er goede mogelijkheden geweest om deze wedstrijd te winnen. Anderzijds was het zeker niet onmogelijk om zonder matchpunten te vertrekken. Nu is het zaak ons op te maken voor de volgende wedstrijd. De behoefte aan het scoren van matchpunten blijft onverminderd groot, maar dat zal ook tegen CSV zeker niet gemakkelijk zijn.

(door Jeroen Eijgelaar)

Tegen VAS 5 werd een “billenknijpende” 3,5-4,5 overwinning behaald. Op papier is VAS 5 een ongeveer gelijkwaardig team als Philidor Leiden 4, waarmee vooraf weer een overwinning ingeschat werd. Het liep echter anders.

Het begon al niet goed: We reden nog voor Amsterdam de file in en na het zoeken van een parkeerplek à 32 Euro – ja, beste lezers, parkeren in Amsterdam is niet goedkoop – kwamen we net een paar minuten te laat bij de zaal aan. Hier aangekomen ging de deur niet open. Er stonden al meerdere mensen te wachten en dit zwengelde verder aan, gezien er meerdere spelers, ook van andere teams nog aansloten in de rij achter ons. Uiteindelijk konden we naar binnen.

We speelden in de aula van het Cygnus Gymnasium waar maar liefst 9 (!) teams van VAS en hun tegenstanders achter de borden plaats namen. Wij werden nog naar een andere plaats verhuisd, aangezien de tegenstanders van VAS 1 niet aan de “hogere”  tafels wilden spelen. Aan ons werd echter niets gevraagd. Achteraf kan ik mij daar wel iets bij voorstellen. Deze hoge tafels, met stoelen zonder rugleuning, zijn niet ideaal om 6 uur lang een wedstrijd schaak te spelen.

Na al deze vertragingen konden we toch beginnen. Het verliep in eerste instantie moeizaam, na ruim 2 uur spelen waren bijna alle borden nog in evenwicht. Een 4-4 hing zomaar in de lucht.

Simon was het eerste klaar. Na wat afruilen bleef zijn partij in evenwicht.

Hierna leek het in ons voordeel om te slaan: Ivar, was door actief spel een stuk voorgekomen. Raphaël stond –tijdelijk – ook twee pionnen voor. Op de overige borden was het nog min of meer gelijkwaardig.

Sjoerd liet daarna het volle punt aantekenen, door passief verdedigen van zijn tegenstander kon Sjoerd een aanval plaatsen met mat als gevolg.

Frans had wel wat activiteit vanuit de opening, en toen ook de a-pion gratis opgehaald kon worden maakte Frans het vakkundig af. Zou het dan toch weer een grote overwinning worden?

Het liep toch echter anders. Ivar misrekende zich in het tegenhouden van het promotie-veld en moest een volle toren inleveren. Zelf ging ik bewust in een penning staan, met als doel een stuk, of pion te winnen. Maar dat was een misrekening aangezien ik eerst nog mat achter de paaltjes moest oplossen en ik raakte twee pionnen achter. We konden beiden daarna het niet meer bolwerken zodat de tussenstand 2,5-2,5 werd.

Het werd nu billenknijpen of we wel met de team winst naar huis konden gaan, of überhaupt een gelijkspel uit het vuur konden halen.

De stelling bij Raphael was complex en de twee pionnen voordeel moesten weer worden ingeleverd, waarmee de remise een feit werd. Tussenstand 3-3 en  een gelijkspel hing opnieuw in de lucht.

Scott leek aan het kortste eind te trekken na een afruil waar de dame weliswaar werd buitgemaakt, echter ten koste van drie stukken. Optisch zou dit niet voldoende moeten zijn, maar door een aantal matdreigingen in de stelling te vlechten zag zijn tegenstander niets anders dan remise, wat uiteraard door Scott werd aangenomen.

Leslie raapte in het middenspel pardoes een vol stuk op, en we telden de winst al enige tijd. Leslie maakte het zich zelf nog erg lastig en was als allerlaatste van alle spelers van alle 18 teams nog bezig. Het punt kwam niet in gevaar, maar het duurde ongeveer 100 zetjes. Na meer dan een uur extra zwoegen en bijna de volledige bedenktijd gingen we toch opgelucht met de teamwinst huiswaarts.