Auteur: Peter Scheeren

(door Eelco Naarding)

Op zaterdag 9 november mochten we op bezoek bij Barendrecht/Charlois Europoort 3.
De heenreis was al een avontuur, we kwamen gedeeltelijk met het OV, gedeeltelijk met
de auto uit Gouda en nog uit verscheidde hoeken van het land met eigen vervoer.
Op papier waren we de favoriet, maar zonder Frans en Scott misten we wel wat
belangrijke spelers.

Bord 8:
Ivar kwam langs wat omwegen in een Franse opening terecht met zwart. Hij miste in de
opening een aantal kansen om beter te komen te staan en ging een lastig eindspel in.
Hij miste helaas een laatste kans op remise, 1-0.

Bord 6, Jeroen:
Een saaie Franse pot, er zat geen muziek in. Remiseaanbod aangenomen na 26
zetten. 1,5-0,5.

Bord 2, Tim:
Ik speelde zwart en de opening was de Caro-Kann-afruilvariant met daarop direct c4
door wit. Dit is een van de scherpere Caro-Kann-varianten.
Dit is de positie uit de opening:

Bij zet 15 maakte mijn tegenstander de eerste fout door Da4 te spelen. Pa4 of een andere zet was beter geweest. De dame bleek ook later in het spel te ver afgezonderd te staan

De beslissende fout kwam bij zet 19, i.p.v. 19.Pc6 speelde wit 19.Pxe6.

Hierna volgde van mijn kant een leuke matvariant van 5 zetten: 19…fxe6 20.Lxc5 Pxf3+ 21.Kg2 Dg5+ 22.Kh1 De5.

Volgende de computer maakte Tim geen enkele fout, 1,5-1,5

Op bord 5 ging Leslie’s partij in een chaotische stelling helaas verloren, 2,5-1,5.

Bord 4, Frank:

Ik speelde op bord 4 met zwart tegen Tjerk-Peter de Bruijn. In een Schotse partij speelde ik op behoud van de geofferde pion en toen moest ik me zoals verwacht lange tijd verdedigen. Volgens mij en ook de engine deed ik dat naar behoren, maar toen ik over kon gaan op zelf aanvallen speelde ik te passief. Ik miste een combinatie om nog een pion op te halen.

Stand na 17 Dc3: Nu was 17 …Lxh3 mogelijk, want na 18 gxh3 volgt 18…Lxd4 19 Dxd4 Pf3+ met damewinst. Ik speelde echter 17 …a6 en na 18 Le3 De8 19 Tc1 was het voordeel weg. In het vervolg moest ik nog een stuk geven voor twee extra pionnen, waarna wit twee torens, een loper, een paard en vier pionnen en zwart twee torens een loper en zeven pionnen had. Mijn tegenstander bood remise aan en ik besloot het aan te nemen, omdat ik met zoveel materiaal op het bord er geen vertrouwen in had dat de drie pionnen opwegen tegen het stuk. 3-2.

Bord 1, Bernard:

Omdat mijn tegenstander een voor mij onbekende zetvolgorde in het Siciliaans koos, maakte ik van de gelegenheid gebruik om een pion te offeren voor wat activiteit. Dit werd echter niet geaccepteerd en ontstond er een stelling waarbij ik een betere pionnenstructuur had, maar mijn tegenstander het loperpaar met veel potentie. In een afwikkeling waarin ik wat over het hoofd zag kreeg ik een toren en een pion tegen het loperpaar. In een chaotische stelling zag ik een eeuwig schaak en koos voor dit hazenpad: remise. 3,5-2,5.

Bord 7, Eelco:

Nu waren er nog twee partijen bezig, en we hadden nog anderhalf punt nodig voor een gelijkspel. De stelling bij Sjoerd zag er lastig uit, remise leek me het hoogste haalbare.

Met dat in het achterhoofd sloeg ik het derde remiseaanbod van mijn tegenstander af en probeerde ik nog wat uit een vrij gelijk eindspel te halen. Iets eerder had ik deze kans op een wat betere stelling gemist:

Hier geeft de computer aan dat ik een kwaliteit kan offeren voor +1 voordeel door de loper op g3 naar h4 of e5 te zetten. Het paard op h5 komt dan later in de problemen. Zelfs Bf2 krijgt een +0.7 mee. Ik kon dit niet overzien en koos voor het gelijke eindspel met Rb1. In mijn poging om hier alsnog winst uit te slepen zag ik echter totaal over het hoofd dat mijn tegenstander mat kon zetten! Helaas, 4,5-2,5.

Bord 3, Sjoerd:

Ik speelde op bord 3 met wit tegen Pearl Uyttendonk en had een zware middag. Mijn tegenstander speelde het eerste gedeelte van de partij foutloos en ik kwam vrij passief te staan. Na een slechte zet kwam ik een kwaliteit en twee pionnen achter en zag het er hopeloos uit. Ik had nog één wapen – een vrijpion – en daar ging mijn tegenstander niet goed mee om.  De stelling na zet 48.Kc6 was als volgt:

Hier speelde zwart 48…Ke7 (48…Pa2 was sterk geweest) 49.a6 Ta2? 50.La4 Met mijn stukken kan ik mijn vrijpion beschermen en het promotieveld d1 onder controle houden 50…d3 51.a7 Txa4 52.Pxa4 d2 53.Pc3 Pe2 54.Pd1 Pd4+ 55.Kb6  en zwart gaf op. 4,5-3,5.

Al met al een ongelukkig verlies met 4,5-3,5. Meedoen voor promotie wordt wel lastig zo dit jaar..

(door Peter Scheeren)

In de derde ronde van de KNSB-competitie moest Messemaker 1 aantreden in en tegen Amsterdam-West. Gezien de te verwachten parkeerproblemen aldaar gingen de meeste spelers met het OV (trein + tram). Aldaar aangekomen waren de “auto-diehards” Henk-Jan en Jan Evengroen ook net gearriveerd. De andere OV-gangers (Albert en Auke) zouden op eigen gelegenheid gaan, waarbij Auke al aangekondigd had iets te laat te zullen komen.

Het was een drukte van jewelste in het speellokaal met maar liefst 5 wedstrijden. Nadat iedereen zijn plekje had ingenomen en de wedstrijdleider nog eens alle borden van alle teams naliep om te controleren of iedereen echt wel op de juiste plek zat, konden de wedstrijden beginnen (nog even zonder Auke, die zou even later pas binnenkomen).

Ikzelf was a heel vroeg klaar. Mijn tegenstander was blijkbaar “opgeofferd” op het eerste bord en in feite was de partij al na 9 (!) zetten beslist, toen ik een stuk ging winnen. Omdat mijn tegenstander ook daarna niet op zijn sterkst speelde kon ik al na ca. 1,5 uur het eerste punt laten noteren. Althans, dat dacht ik, maar wat bleek: Auke (die nota bene te laat was gearriveerd) had toen al lang en breed gewonnen (een snelle stukwinst) en was al weer huiswaarts gekeerd. Auke: bedankt voor het langskomen!

Wat later op de middag kon Henk-Jan het derde punt laten aantekenen. Hij had met zijn loperpaar en open f-lijn flinke druk op de witte stelling opgebouwd, maar hij zou nog lang niet zomaar gewonnen hebben als zijn tegenstander – die enigszins in tijdnood was gekomen – niet pardoes een stuk zou hebben weggegeven. Zodoende stonden we met 3-0 voor.

Even later dachten we dat het zelfs 4-0 was geworden. Immers, de tegenstander van Kees had zich – eveneens in tijdnood – in het hoofd gehaald om met alle zware stukken op het bord met zijn koning van e8 helemaal naar e2 te lopen. Toen wit geforceerd mat kon geven was de partij afgelopen. Echter: niet omdat de tegnstander opgaf (zoals velen dachten), maar omdat Kees door zijn bedenktijd was gegaan!

Dat was dus opeens 1-3 i.p.v. 0-4. Waar we eerst op een ruime overwinning leken af te stevenen, was nu de winst opeens niet meer zo zeker. In allle overige partijen stonden de Messemaker-spelers namelijk niet of nauwelijks beter en alle vier die partijen konden nog alle kanten op.

Frans had in een “Franse” opening met zijn koning noodgedwongen in het centrum moeten bivakkeren en die kreeg het zwaar te verduren. Frans bleef zich echter hardnekkig verdedigen en kwam hij – mede omdat de tegenstander enkele malen de beste voortzetting miste – uiteindelijk heel redelijk uit de problemen. Maar toen gaf hij pardoes een toren weg en was de partij afgelopen. Stand: 2-3.

Omdat zowel Erik als Jan op remise leken af te stevenen hing veel af van de partij van Albert. Rustig spelend had Albert eerst het witte minuscule loperpaarvoordeeltje (voor zover dat een voordeeltje was) geneutraliseerd en kwam daarna heel langzaam aan steeds beter te staan, mede door planloos spel van zijn tegenstander. Op een gegeven moment won Albert een pion, maar de tegenstander wilde zich daar niet bij neerleggen en offerde in plaats daarvan een stuk tegen twee pionnen. Zijn hoop was dat Albert met twee paarden zonder pionnen zou blijven zitten, maar Albert bleef geconcentreerd spelen en won uiteindelijk het eindspel van paard plus pion tegen pion.

Erik had met wit niets uit de opening gehaald en de zwartspeler had geleidelijk aan het initiatief verkregen. Er werd afgewikkeld naar een eindspel van loper tegen paard. De zwartspeler (met de loper) probeerde hierin ijzer met handen te breken, maar Erik wist de stelling binnen de remisemarge te houden. UIteindelijk deed de zwartspeler – mede gezien de stand in de wedstrijd – een wanhoopswinstpoging, maar die werd door Erik eenvouidg weerlegd en deze kon een (gelukkig) vol punt aantekenen.

Jan had in zijn partij met zwart in de opening een spannend fragment gehad, compleet met een (schijn)offer van zijn dame! Er resulteerde een gelijkstaand eindspel van loper tegen paard en daar ging Jan nog eens goed voor zitten. Hij bleef het proberen, maar zijn tegenstander gaf geen krimp. Op een gegeven moment ging Jan te ver in zijn winstpogingen en nu leek opeens de witspeler te gaan winnen. Diens techniek schoot echter duidelijk te kort en Jan kon de partij toch nog gemakkelijk in de remisehaven loodsen.

Door deze laatste twee meevallers viel de overwinning voor Messemaker met 5,5-2,5 toch nog ruim uit. Over twee weken mag het team opnieuw aantreden, samen met de andere twee Messemaker-teams mogen we het dan in een thuiswedstrijd opnemen tegen drie Erasmus-teams.