Het werd een spannende strijd die pas na lang uitvluggeren werd beslist. In de slotpartij was winst mogelijk, maar tegenstander Jaap Euser verdedigde taai en sleepte een zwaarbevochten halfje uit het vuur. Hieronder een kort verslag van de teamleden:

Jeroen: In een Engelse partij volgden we blijkbaar 13 zetten theorie, al wist ik dat tijdens de partij niet. Vrij snel daarna besloot ik voor een dubieuze pion-winst te gaan. (Dame x b7 is altijd fout, tenzij het goed is) Deze keer was Ome Fritz het wel met mij eens, en Dxa7 volgde ook nog, maar moest beide pionnen terug geven om niet mat te gaan. In het eindspel met uitgedund materiaal zat vervolgens geen muziek meer in, waar we remise overeen kwamen.

Frank: Ik speelde met wit en het viel mij op dat mijn tegenstander, Jerry van Rekom, erg snel speelde in een opening die mij niet bekend voorkwam. Toen ik meer dan 20 minuten had verbruikt, had hij er nog maar 3 verbruikt. De stand op het bord baarde mij niet erg veel zorgen. Mijn tegenstander gooide de koningsvleugel open om een aanval op te zetten. Ik kon deze aanval prima pareren en nadat er een aantal stukken waren geruild, was zijn aanval wel over. Mijn tegenstander bood remise aan in een stelling waar hooguit ik nog wat kansen had. Ik probeerde het nog wel, maar enkele zetten later kwamen we toch remise overeen. Erik vertelde mij na afloop dat we De Leeuw hadden gespeeld en mijn tegenstander hier een boek over had geschreven. Toch wel leuk dat de specialist hier geen voordeel uit kon halen.

Leslie: Ik had zwart en na de opening stond het ongeveer gelijk, waarna een complex middenspel volgde. Volgens de computer kon ik op de 19e zet voordeel verkrijgen wanneer ik met Lh5 het witte paard op f3  zou pennen. Ik had deze zet wel overwogen, maar zag niet dat na enig manoeuvreren zwart inderdaad duidelijk beter kwam te staan. In plaats daarvan deed ik 2 slechte zetten achter elkaar waarbij ik o.a. een paardvork over het hoofd zag. Dat was in ieder geval 1 slechte zet teveel, want hierna stond ik min of meer verloren. Ik speelde nog wel even door, maar mijn zeer jeugdige tegenstandster maakte de partij gedecideerd af.

Arjan: Ik speelde een hele scherpe opening die ik al eens eerder tegen mijn tegenstander Kees Wessels op het bord had gehad. Op een gegeven moment moest ik iets concreets vinden en investeerde een half uur. Vervolgens kwamen er a tempo 4 zetten, waarbij zwart het makkelijk had, want de antwoorden waren eenvoudig en gedwongen. Ik dacht toen heel goed misschien wel gewonnen te staan en ook Erik dacht dit in de wandelgangen. Het bleek wel hoe complex het was, want achteraf stond ik daar volgens de engine zwaar verloren! Kees kwam met een meer menselijke verdediging die hem ook voordeel gaf, maar wel een stuk minder. In het vervolg durfde hij het gelukkig niet aan om twee stukken voor een toren te geven, waar ik bang voor was (en hier was de engine het wel met mij eens) en won ik later zelfs een pion in het eindspel. Die pion had ik ook op een andere manier kunnen winnen met betere winstkansen. Zoals het ging bleef Kees staan en kwam ik niet verder, remise dus. Na een onwaarschijnlijke reeks nullen in een week tijd na eerst twee maanden niet te hebben verloren, was remise zo slecht nog niet…

Leen: Met zwart spelend kwam ik met een betere pionnenstructuur uit de opening. Dit voordeel op de damevleugel beantwoordde wit met het gevaarlijke Dd1-b3-h3, wat noopte zwart tot grote nauwkeurigheid. Een verkeerde keuze (Ta8-c8 ipv. Tf8-c8)  zorgde ervoor dat wit op een gegeven moment zelfs iets beter kan te staan. Nog steeds in de veronderstelling beter te (moeten) staan opende ik de stelling, wat resulteerde in onveiligheid voor beide koningen. De partij kwam ten einde door een (of desperaat) overmoedige aanvalslust in combinatie met tijdnood van wit.

Erik: Met zwart kwam ik ongeveer gelijkwaardig uit de opening. In het vroege middenspel deed ik echter een onhandige zet waardoor mijn tegenstander het initiatief naar zich toetrok en ik met mijn stukken naar achteren moest. Nadat wit zijn kans had gemist om een pion te winnen nam ik het initiatief over en kwam beter te staan. De stelling werd geopend en ik kreeg een gevaarlijke aanval op de witte koning. Mijn tegenstander kon zich niet meer aan de druk onttrekken en met een fraai torenoffer had ik een winnende matcombinatie.

Jamy: Maandag j.l. speelde ik tegen Jaap van schaakvereniging Sliedrecht. Jaap speelde met wit en opende met D4. Hierop volgde een afgewezen dame-gambiet met een Slavische variant. Uiteindelijk na paard C3, paard f6 volgde paard F3. Hierop sloeg ik met mijn D-pion zijn C-pion waarop hij H4 speelde. Jaap beheerste de theorie behorende bij de Slavische variant. Door H4, kreeg mijn zwarte loper een vast veld op B4. Het spel brak uiteindelijk open in het centrum waarop ik eigenaarschap kreeg over de D-lijn. Na wat wisselingen van stukken was het mijn toren die recht van spreken had op de open lijn. Kort hierna kon ik een aanval opzetten met in combinatie met mijn dame, echter was Jaap prima in staat dit te verdedigen. De enige tactische zet die ik in de partij zag, won een pion op B2. Als compensatie kreeg Jaap de D lijn waar hij gretig gebruik van maakte met zijn Dame. Hierdoor zou een eeuwig schaak combinatie ontstaan als ik niet zou opletten. Na de aanval afgeslagen te hebben werden de overgebleven stukken geruild. Ik hield een witte loper over en Jaap zijn paard. Ik had tevens een 3 tegen 1 pionnensituatie gecreëerd op de damevleugel, echter door een fout aan mijn zijde, kon ik dit niet winnend afsluiten. Ik bracht mijn koning te vroeg naar het centrum, waardoor zijn paard sterk bleef voor de rest van het eindspel. Door dit paard slaap ik al nachten slecht en Jaap heeft op een hele mooie manier remise uit zijn verliezende stelling kunnen trekken. Ondanks de remise in winnende stelling, toch een geslaagde eerste externe competitiepartij.

Het kostte de nodige moeite om een datum geprikt te krijgen, maar 2 november togen we met Jeroen als invaller voor Erik naar Shah Mata. Al vrij snel kreeg Jeroen remise aangeboden in voor hem licht inferieure stand dat dus maar werd geaccepteerd. Leen won en Frank speelde remise, waardoor een remise bij mij genoeg was om door te bekeren. Helaas kwam ik een mislukte opening niet te boven. Om een aanval te overleven probeerde ik nog af te wikkelen naar een eindspel met een pion minder in de hoop dat te kunnen keepen, maar daarbij verloor ik nog een tweede pion, waarna het over was. 2-2- dus en vluggeren. Een vergelijkbaar scenario deed zich voor: het was 1,5-1,5 te staan en alleen ik was nog bezig. Het dubbel toreneindspel dat was ontstaan zou met 2 seconden increment waarschijnlijk vrij eenvoudig gewonnen geweest, maar nu had ik erg weinig tijd en gaf ook nog eens een volle toren weg. Helaas…

Het duel tussen de koplopers in klasse 4G, Messemaker 1847 2 en Voorschoten 2, is helaas voor ons team op een nederlaag uitgelopen. Alle hulde overigens voor onze tegenstanders die zich over de hele linie bezien duidelijk beter toonden. Het excuus dat we deze wedstrijd startten met twee invallers gaat niet op, want beiden (Frank en Erwin) hielden goed stand tegen op papier aanzienlijk hoger in te schatten tegenstander, met twee remises als resultaat.
Aanzienlijk slechter verging het de topborden, want zowel Kees, Wouter als Jeroen moesten een nul incasseren. Wouter kan overigens als verzachtende omstandigheid aanvoeren, dat hij – vanwege de voor ons nadelige tussenstand in de match – vanuit een gelijke stelling geforceerd op winst moest spelen ten behoeve van het teamresultaat. Het mocht helaas niet baten.
De enige die deze middag een overwinning wist te behalen was Leen, na een lange manoeuvreerpartij. Door deze prestatie heeft Leen dit seizoen de formidabel score bereikt van 5 uit 5! Rest nog te melden dat Frans met zwart een beter eindspel wist te bereiken, maar zonder mogelijkheid dit voordeel tot winst uit te bouwen en dat Leslie – door het overzien van stukverlies – zijn eerste nul van dit seizoen moest incasseren. Dat bracht de eindstand op 5½ – 2½ voor de bezoekers en daar viel niet heel veel op af te dingen.

Kees Brinkers

Messemaker 2 nog volop in kampioensrace

De uitwedstrijd tegen het Haagse SHTV2 vond plaats in de Bosbeskapel, gelegen in de Vruchtenbuurt, nabij Loosduinen. Het speelzaaltje bevond zich onder de kerk en bood uitzicht op de naastgelegen begraafplaats alwaar tijdens onze wedstrijd een uitvaart plaatsvond. Dit alles had tot relativerende gedachten kunnen leiden over onze bezigheden, maar uit de felle strijd die al spoedig op verschillende borden plaatsvond, bleek dat hier geen sprake van was.

Aan het eerste bord kreeg Frans een Fajarowicz-Boedapester voorgeschoteld door zijn tegenstander. Dat leidde tot een partij vol tactische grappen en grollen waarin nu eens wit en dan weer zwart de slimste leek te zijn. Uiteindelijk kwam een eindspel op het bord waarin voor geen van beide partijen eer viel te behalen: remise. Het eerste winstpunt werd door Frank binnengebracht. In een positionele partij wist hij een stuk te winnen (hoe precies, is mij ontgaan) waarna de winst niet moeilijk meer was. De winst bleek daarentegen wel heel moeilijk te vinden voor Jeroen. In een lastig pionneneindspel ging hij helaas in de fout en moest het punt aan de tegenstander laten. Achteraf zie hij hierover: “De gifbeker moet helemaal leeg gedronken worden. In een voordelig pionnen eindspel (pion meer) miste ik de winnende voortzetting en verloor alsnog ongelukkig de partij.”

Wouter speelde een uitstekende partij. Hij wist, met zwart spelend, zijn positioneel voordeel steeds verder uit te bouwen, totdat de witte stelling uiteindelijk instortte. De witspeler speelde nog er lang door met een dame en toren achterstand, maar moest uiteindelijk de onvermijdelijke nederlaag accepteren. Bernard offerde – met wit – in de opening een pion voor het initiatief. Dat wist hij al spoedig tot een mooie aanvalsstelling uit te bouwen. Met een stukoffer, dat zwart vanwege een spoedig mat niet mocht aannemen, brak hij de zwarte stelling open. Daarna was het een kwestie van de winst niet meer uit handen geven. Dat de zwarte koning midden op het bord werd mat gezet, was een passend slot.

Rob moest al vroeg in de partij een zeer gevaarlijk uitziende koningsaanval van zijn witspelende tegenstander zien te pareren. Dat lukt met enig kunst- en vliegwerk, maar het resultaat was wel een stelling vol positionele zwakheden die moeilijk was te verdedigen. Te moeilijk, bleek na verloop van tijd. Ook Leslie had te maken met een tegenstander die het woord opgeven niet in zijn vocabulaire had. Leslie had met zwart eerst een pion en vervolgens een kwaliteit buitgemaakt. In het eindspel vergrootte hij het materiële voordeel tot een volle dame en nog wist zwart van geen opgeven. Uiteindelijk was mat onvermijdelijk. In mijn eigen partij speelde ik goed tot mijn tegenstander op de 30ste zet remise aanbod. Ik stond wat beter en besloot door te spelen, maar ging daarop meteen in de fout door een pion te verspelen. Het eindspel van loper tegen paard was objectief gezien verloren, maar ik wist nog wat tegenkansen te scheppen en na verschillende fouten van beide partijen trok ik uiteindelijk aan het langst eind.

Al met al een zeer nuttige 5,5-2,5 overwinning die Messemaker 2 volop in de kampioensrace houdt. We staan nu samen met Voorschoten 2 op de gedeelde eerste plaats. Op 7 maart spelen we tegen elkaar in Gouda.

Kees Brinkers