Vlaggenschip Messemaker is kampioen en promoveert naar 1^e klasse KNSB!

(verslag door Arjan van der Leij en het team)

Arjan van der Leij:

Voor deze gelegenheid wilde ik graag de volledige wedstrijd meemaken en zo was ik voor mijn doen 's morgens al weer vroeg op pad, om 10.45 op de fiets en nog wel een beetje doorfietsen om de trein van 11.05 op station R'dam Alexander te halen. Gelukkig had ik precies genoeg marge om nog wat tijd te verspillen voordat ik het juiste toegangspoortje had gevonden voor de barcode van het groepsticket. Op het station trof ik Liam en zijn vader Olivier ook aan. In Gouda stapte de rest van het gezelschap in, behalve Kevin en zijn vader. Er was even enige ongerustheid, omdat we ook geen contact kregen. Ik zag de heldenrol al voor me om als invaller het beslissende punt te gaan scoren, maar gelukkig bleken zij gewoon onderweg te zijn via een andere treinverbinding. Je merkt dat zo'n kampioenswedstrijd toch een andere spanning met zich meebrengt, want vertraging bij hen zorgde toch nog voor wat onrust, hoewel bekend was dat ze eraan kwamen. Het kwam allemaal goed, een minuut of 10 na het begin van de wedstrijd kon ook Kevin achter het bord plaatsnemen.

Toen begon het lange wachten. Normaal gesproken kom je bij een thuiswedstrijd na enige uren eens kijken als er al wat tekening is in de strijd en de tijdnoodfase dichterbij komt. Maar verveeld heb ik me niet en ik was al snel optimistisch gestemd over de staartborden. Erik stond lekker en Peter Ypma en Jan Evengroen maakten naar mijn idee de partij, terwijl ze zwart hadden. Het duurde een tijd voordat de eerste uitslag viel en in de tussentijd bespraken Olivier en ik de kansen en speelden ook maar een partijtje. Het was een leuke verrassing dat gedurende de middag ook Kees Brinkers nog kwam kijken (dank voor de foto's!). Eriks' tegenstander voelde zich duidelijk niet op zijn gemak in de stelling en Erik kon op regelmatige wijze het eerste punt binnenhalen. Ook Ed won daarna al snel een naar mijn idee modelpartij, met hulp weliswaar van de tegenstander die passief bleef. De eindstelling (zie hieronder) spreekt boekdelen!

Helaas kon Liam het op bord 1 niet bolwerken en dit bracht een 2-1 tussenstand op het bord.

Meestal hoef je je bij Peter Scheeren geen zorgen te maken en is het partijverloop regelmatig. Zo ook vandaag, een voordeeltje van loperpaar tegen paardenpaar werd langzaam uitgebouwd en ik vertrouwde erop dat een punt in de maak was. Dit kwam voor mij nog onverwacht snel en zo was het al 3-1 en kwam de winst en het kampioenschap wel erg dichtbij.

We waren er echter nog niet en mijn optimisme over de resterende borden was aardig getemperd. Jan had een kwaliteit ingeboet maar twee verbonden vrijpionnen als compensatie, de partij van Peter was onnavolgbaar en vooral bij Kevin wisselde het oordeel van de kijkers voortdurend tussen 'gewonnen', 'verloren' en remise. Henk-Jan speelde tegen de op papier sterkste tegenstander en dolf uiteindelijk het onderspit, maar Jan won fraai zodat de tussenstand 4-2 was. Het werd duidelijk dat Peter het wel ging redden, waarmee alle speculaties over de partij van Kevin voor het kampioenschap van minder belang waren. Uiteindelijk kwam hier een zetherhaling op het bord, waarmee Kevin het kampioenschap binnenhaalde! Hoewel voor de statistieken was het wel lekker dat Peter zijn partij won en daarmee met de uiteindelijke score van 5,5-2.5 nog meer glans gaf aan het kampioenschap.

Objectief bezien was het niet de meest spannende wedstrijd die ik heb meegemaakt, maar de wetenschap van een (mogelijk) naderend kampioenschap maakt dat dit qua beleving toch anders was. Prachtig gedaan jongens!

Zonder Kees, maar verder met de voltallige groep hebben we het kampioen nog gevierd bij de Japanner. Nog best een uitdaging om met 11 mensen te gaan eten zonder te hebben gereserveerd, maar gelukkig was het tweede restaurant raak. De stemming zat er uiteraard goed in. Er werd ook al druk gespeculeerd over volgend seizoen, enerzijds in mijn ogen wat pessimistisch met de gedachte dat versterking nodig zou zijn om je volgend jaar een klasse hoger te kunnen handhaven, anderzijds optimistisch door te stellen dat het tweede ook komend seizoen weer voor het kampioenschap kan gaan en het eerste zich handhaaft. Zo'n drie uur later was het tijd voor de terugreis. De terugreis verliep vlot en zo was ik even over elf uur thuis. In de laatste km fietsen werd ik nog verrast door een regenbui, maar dat kon me op deze dag niet echt deren. Dank aan Peter Ypma (naar ik heb begrepen een zeer ervaren OV-reiziger) voor het regelen van de reis met de groeptickets. Komende donderdag gaan we nog voor de kers op de taart ofwel de finale van de RSB-beker. Uiteraard is support (de wedstrijd wordt gespeeld bij Onesimus) van harte welkom. Daarna zullen we nog even nagenieten van de successen in dit seizoen en zullen we zien wat de toekomst ons brengt. Als trotse voorzitter heb ik daar alle vertrouwen in!

Ed Roering: Met wit spelend kreeg ik bijna mijn favoriete opening op het bord. Gelukkig had ik de variant die hij koos ook ooit goed bekeken, dus ik durfde de hoofdvariant wel aan. Mijn tegenstander kende de opening goed, zodat hij zonder veel nadenken een ongeveer gelijke stelling bereikte. In plaats van met een pion meer tegen het loperpaar te spelen had ik afgewikkeld naar een stelling met gelijk materiaal, maar met een sterk paard op d4 tegen een witte loper. Hoewel het dus ongeveer in evenwicht was, was het wel erg lastig om voor zwart het juiste plan te vinden. Mijn tegenstander ruilde ook nog alle torens en toen stond ik echt veel beter. Zwart bleef passief spelen, tot hij echt helemaal niets meer kon ondernemen. In de slotstelling zou zwart totaal niets meer kunnen doen, ook al zou hij oneindig veel zetten achter elkaar mogen doen. Na lang nadenken gaf hij het dan ook maar op, hij kon niet meer voorkomen dat ik met Pf3-h2-g4-f6 de pion op h7 zou winnen, waarna de pion op h6 niet meer te stoppen zou zijn.

Liam Vrolijk: Ik speelde met wit op bord 1 tegen Machiel de Heer. Hij verraste mij in de opening met 1.d4 d6 2.c4 f5, Hollands. Normaal speel ik Hollands zonder c4 en nu moest ik gaan improviseren. Ik besloot om met Dc2 en Ld3 te spelen en wilde een keer gaan breken met e4 of h3, g4. Dit lukte echter niet en daarom kwam ik vrij snel minder te staan. Na een paar wat minder nauwkeurige zetten van mijn tegenstander kwam ik beter te staan. Ik dacht echter dat ik slecht stond en begon daardoor ook slechte zetten te spelen. Nadat mijn tegenstander zijn stelling versterkte, besloot ik om de stelling wat onduidelijk te maken met allebei tijdnood. Omdat mijn tegenstander goed oplette en prima speelde in deze fase, kon ik weinig weerstand meer bieden. Gelukkig won het team wel!

Jan Evengoen: Met zwart speelde ik de Franse opening. Wit kreeg een aanval op de koningsvleugel en ik had veel ruimte op de damevleugel. In het middenspel moest ik een kwaliteit offeren maar als compensatie had ik gevaarlijke pionnen op de damevleugel. Hierdoor moest er een kwaliteit teruggegeven worden en kon ik het punt binnenhalen.

Peter Scheeren: Na een rustige opening speelde mijn tegenstander even onnauwkeurig, waardoor hij gedwongen werd om zijn goede loper tegen mijn paard te geven. Enkele zetten later wist ik ook zijn andere loper tegen een paard te ruilen. Daarmee had ik het ideale eindspel van loperpaar tegen paardenpaar op het bord. Enkele ronden geleden had ik ook al met het loperpaar weten te winnen, daarom hadden mijn teamgenoten er wel vertrouwen in dat dat deze keer weer zou gebeuren. En inderdaad, na wederzijds wat manoeuvreren stonden zijn paarden zo ongelukkig dat ik door tempodwang de winst kon binnenhalen.

Henk-Jan Evengroen: Op bord 4 mocht ik met zwart tegen Marcel Peek. Het werd een koningsindische partij waarin ik mijn loper op c8 moest ruilen. Wits aanval op de damevleugel was eerder dan die van mij, waardoor ik materiaal en de partij verloor.

Erik Hennink: Op bord 7 kwam ik met wit met een klein voordeel uit de opening. In het middenspel deed mijn tegenstander een mindere zet waardoor ik kon profiteren door een pion buit te maken. Vervolgens won ik met een kleine combinatie nog een pion. Mijn tegenstander ging in de tegenaanval met zijn dame en loper maar het lukte mij om dit tegenspel te pareren. Zwart offerde zijn loper in de hoop eeuwig schaak af te dwingen. Hij won enkele pionnen terug, maar het eeuwig schaak zat er niet in. Hierna was het mijn beurt om met de dame gevaarlijk in de vijandige koningstelling binnen te dringen. Dit leverde zelfs damewinst op en zette de 1-0 voorsprong op het scorebord!

Kevin Nguyen: Vandaag had ik met wit een gesloten spel gespeeld. Het werd erg agressief, mijn tegenstander speelde e5, f5 en g5, terwijl zijn koning in het midden stond. Doordat mijn tegenstander niet klaarstond voor een open stelling en ik wel, kwam ik beter te staan. Het werd van kwaad tot erger, totdat ik gewonnen stond – en mijn tegenstander had ook nog tijdnood! Maar Kevin zou Kevin niet zijn als hij de enige zet wist te vinden die niet won. Daarom moest ik nog vechten voor een remise. Het werd toen een interessant eindspel met kansen voor beide partijen. Op het einde promoveerde hij tot dame en ik gaf eeuwig schaak. Als ik nog een zet extra had gehad was hij mat gegaan. Een troost is wel dat mijn halfje het beslissende halfje was voor het kampioenschap en promotie naar de 1^e klasse! Het gaat leuk worden volgend jaar!

Peter Ypma: Het was weer eens een typische Peter Ypma-partij. Niemand – inclusief de hoofdrolspelers zelf - had enig idee hoe de stelling werkelijk stond. Het begon al in de opening die heel tactisch had kunnen worden als mijn tegenstander de uitdaging aan was gegaan. In plaats daarvan koos hij voor een a-typische gesloten stelling. Hoe vreemd deze stelling was, wordt geïllustreerd door het feit dat beide spelers – met vrijwel alle stukken nog op het bord – op het idee kwamen om met hun koning een breekzet te gaan voorbereiden. Mijn breekzet was succesvoller en ik kwam heel goed te staan. Dat had ik kunnen bekronen met een lastig in te schatten stukoffer. Ik was tijdens de partij niet overtuigd en besloot `normaal’ te winnen. Daarbij had ik helaas iets over het hoofd gezien, waardoor we in een totaal onduidelijk eindspel kwamen. Mijn tegenstander had twee paarden voor een toren, maar ik had een zwarte vrijpion op d3 staan. Zelfs mijn engines hadden er na afloop moeite mee om tot een oordeel te komen. De conclusie is dat het waarschijnlijk met goed spel van beide spelers binnen de marge ligt. Met een mooie truc kon ik echter mijn twee torens offeren om mijn pion te laten promoveren. Deze combinatie besliste de partij – hoewel er nog steeds een onnavolgbare eeuwig schaak combinatie voor mijn tegenstander inzat. Dit vond hij echter niet en ik wist zijn pogingen om een dolle toren te krijgen ook te ontwijken en daarmee de winst veilig te stellen.

Na de wedstrijd zijn we met het kampioensteam op de foto gegaan en hebben we de overwinning met een etentje bekroond. Daarbij hebben we ook nog teruggedacht aan Ab Scheel – onze teamcaptain die zo veel voor Messemaker heeft betekend. Dit kampioenschap is ook voor hem!